Nathaniel Adams Coles, bilinen profesyonel adıyla Nat "King" Cole (17 Mart 1919 - 15 Şubat 1965), popüler Amerikalı şarkıcı, şarkı sözü yazarı ve caz piyanisti.
ABD'nin Alabama eyaletinde, Montgomery şehrinde doğdu. Daha çocukken ailesiyle Chicago'ya taşındı. Babası papazlığa yükselmiş ve annesi de kilise orgcusu olmuştur. Cole, org çalmayı bu sırada öğrenmeye başladı. 12 yaşına kadar annesi ona öğretmenlik yaptı. Caz ve gospel dışında, Johann Sebastian Bach'tan Sergei Rachmaninoff'a birçok bestecinin şarkılarını öğrenerek klasik batı müziği bilgisini ilerletti.
Cole, çeşitli caz kulüplerinde Louis Armstrong, Earl "Fatha" Hines ve Jimmie Noone gibi sanatçıları dinledi. Öğrenimi sırasında müzik programlarına katıldı. 1930'larda, daha çocukken müzisyenlik kariyerine başladı ve "Nat Cole" ismini benimsedi. Caz kulüplerinde orkestrası ile çalışan Cole, 1936 yılında kardeşiyle ilk müzik kaydını yaptı. Eubie Blake'ün revüsünde piyanist olarak görev aldı ve bu gösteriyle ülke çapındaki tura katıldı.
Long Beach'te üç müzisyenle beraber kurduğu "King Cole Swingers" orkestrası ile birlikte yerel barlarda çalıştı. Daha sonra dansçı Nadine Robinson ile evlenmiş, Los Angeles'a taşınarak Nat King Cole Trio'yu (Nat King Cole Üçlüsü) kurmuştur. Cole, bu üçlüde piyanist olarak görev alırken, Oscar Moore grubun gitaristi, Wesley Prince ise basçısıydı. Grup 1930'ların sonlarına kadar radyo kayıtları da yaptı.
Cole popülaritesini, ilk olarak "Sweet Lorraine" ile 1940 yılında yakaladı. Piyanistliği dışında bazı şarkılara sesiyle de katılmasına rağmen bu konuda utangaçtı. Diksiyonuyla gururlanmakla beraber, hiçbir zaman iyi bir şarkıcı olduğunu düşünmedi; yumuşak okuyuşunun zamanının caz vokalistlerinin tarzlarıyla uyuşmadığına inanmaktaydı.
Doğum adı Nathaniel Adams Coles olan sanatçı Montgomery, Alabama'da doğdu. Doğum günü dünya almanağında 1919 yılı Saint Patrick gününe denk gelmektedir. Bazı kaynaklarda ise doğum yılı 1917 yılında gösterilmektedir. Babasının asıl mesleği kasaplık olsa da aynı zamanda kilisede papaz yardımcığı da yapmıştır. Daha sonra babası aynı kilisede papaz olmuştur. Annesi Perlina da aynı kilise de kilise orgunu çalmaktaydı. Nat, 12 yaşına kadar annesinden kilise orgunu çalma hakkında dersler aldı. Ardından daha resmi dersler alarak müzik öğrenimine devam etti. İlk canlı performansını dört yaşında iken sergiledi. Eğitimi sadece caz türünde olmadı, cazın yanı sıra Avrupa klasik müziği eserlerini de öğrenerek klasik müziği de öğrendi. Örneğin sergilediği Johann Sebastian Bach'tan Sergei Rachmaninoff'a adlı performansı bunu en iyi şekilde kanıtlar.
Ailesi Chicago'ya yakın olan Bronzeville'de yaşadı. Nat, sürekli bu civarlardaki kafe ve barların etrafında zaman geçirdi. Bu sırada Louis Armstrong, Earl Hines, Jimmie Noone gibi müzik dünyasının ünlü isimlerinin şarkılarını dinledi. Ayrıca aynı yıllarda Walter Dyett'in bir projesi olan DuSable High School adlı okulda yapılan bir programda yer aldı.
Earl Hines'ın eserlerini çalarak, profesyonel kariyerine 1930'lu yılların ortalarında Nat Cole ismiyle henüz çok gençken başladı. Abisi Eddie Coles da daha sonra bas gitarist olarak Nat'in grubuna Eddie's adıyla 1936 yılında katıldı. O yıl ilk kayıtlarını aynı isimle yaptılar. Ardından düzenli olarak civardaki müzikli yerlerde sahne almaya başladılar. Sonraları yine bir caz performansı sırasında King takma adı onun için kullanıldı.
Aynı zamanda Broadway Tiyatrosu'nda piyanistlik yaptı. Eubie Blake'in revüsünde çaldı. Ardından Long Beach, Kaliforniya'da kalmaya karar verdi.
Nat Cole ve üç müzisyen önce King Cole Swingers adlı grubu kurdu. Grup ilk kurulduğu zaman Long Beach'teki canlı müzik yapılan barlarda çaldı ve haftada 90 dolar kazanır bir duruma geldi. Bu para, 1930'lu yıllara göre bir grup için yüksek bir paraydı.
Nat daha önceki grubu olan Shuffle Alongun dansçısı Nadine Robinson ile evlendi. Evlendikten sonra Los Angeles'a taşındılar ve orada Cole Nat King Cole üçlüsünü kurdu. Üçlüde, Nat piyanoda, Oscar Moore gitarda ve Wesley Price da bastaydı. grup 1930'lu yılların sonlarına kadar Los Angeles'ta çaldı ve birçok demo kaydetti. Grupta Nat'in rolü piyanoyu çalmak ve topluluğa liderlik etmekti. Nat şarkıcılık kariyerine, barda bulunan önemli bir müşterinin Sweet Lorraine'i söylemesinin istemesine kadar başlamadı. Olay aynen şöyle gelişmişti. Müşteri çok zengin ve gece kulübüne sürekli gelen bir şahsiyetti. Ardından bir şekilde Nat'den Sweet Lorraine'i söylemesini istedi. Nat de bu teklifi Pen piyanistim piyano çalarım şarkı söylemem diyerek reddetti. Hemen sonrasında müşteri Yoksa bilmiyormusun? diyerek tekrar Nat'e yüklendi. Fakat Nat tekrar bu teklifi Tabii ki biliyorum ama yapmayacağım diyerek ikinci kez geri çevirdi. Bunun üzerine müşteri bunu patrona ileteceğini söyleyerek uzaklaşıp patrona gitti. Bu olaydan sonra patron Nat'in yanına gelerek onun buranın en önemli müşterisi olduğunu ve şarkıyı söylemek zorunda olduğunun aksi halde Nat'in ve grubunun işine son vereceğini söyledi. Bunu üzerine Nat'in şarkıcılık kariyeri başladı. 1928 yapımı Sweet Lorraine 1940 yılında Nat'in ilk hit parçası oldu.
II. Dünya Savaşı sırasında Wesley Prince'ın gruptan ayrılması üzerine Nat onun yerine Johnny Miller'ı gruba dahil etti. Ardından üçlü 1943'te Capitol Records addlı müzik şirketiyle anlaşma imzaladı. Nat tüm kariyeri boyunca bu şirketle çalışmaya devam etti. Nat'in albümlerinin hem müzikal anlamda hem de parasal anlamda başarılı olmasından sonra Capitol Records Los Angeles-Hollywood and Vine adlı bölgede büyük bir bina yaptırdı. 1956'de inşası biten binaya the house that Nat built de denmektedir.
Cole, bir caz piyanisti olarak düşünüldü. Konserlerinde sürekli piyano çaldı. İlk konseri Jazz at Philharmonic(Mercury Records kayıtlarında ''Shorty Nadine olarak geçer) ismini taşımaktaydı. Oluşturduğu grupta, piyano, bas ve gitarın bir arada bulunması o yılar için bir devrim niteliği taşımaktaydı. O günden sonra bu türdeki caz grupları ünlü olmaya başladı. Bu tarz dönemin ünlü müzisyenleri tarafından geliştirilip günümüze kadar ulaştı. Bu müzisyenlerin arasında Art Tatum, Erroll Garner, Oscar Peterson, Ahmad Jamal, Tommy Flanagan gibi piyanistlerin yanı sıra blues piyanistleri Charles Brown ve Ray Charles da yer aldı. Cole ayrıca, Lester Young, Red Callender, veLionel Hampton gibi müzisyenler ile de piyano çalıp performansını sergiledi.
The Page Cavanaugh Trio'su da Cole'un triosu ile aynı zamanda yani savaş sonrasında kuruldu. Günümüzde bile hangisinin daha iyi olduğu tartışılsa da genellikle Cole'un triosunun daha iyi olduğu iddia edilmektedir..
Cole'un ilk ciddi şarkıcılık deneyimi,1943 yılında kendisine ait bir şarkısı olan "Straighten Up and Fly Right" ın kaydedilmesi ile göze çarpar.
Capitol Records'tan Johnny Mercer bu şarkıyı kaydetmeleri için Cole'u şirkete davet etti. Kayıt gerçekleşip piyasaya sürüldükten sonra bu yapım geniş bir dinleyici kitlesine ulaştı. 500 bin kopyadan fazla sattı. Bu şarkıya rağmen Nat hiçbir zaman bir rock sanatçısı olarak görülmedi. Fakat yine de bu şarkı ilk rock and roll yapımlarından biri olarak gösterilmektedir. Ayrıca Bo Diddley, Cole'u etkilendiği kişiler arasında saydı.
1940 yılının sonlarına doğru Cole, daha fazla dinleyiciye ulaşabilmek adına daha çok pop motifleri ile süslü şarkılar kaydetti. Bunu telli çalgılardan oluşan bir orkestra ile birlikte çalışarak gerçekleştirdi. Bir pop ikonu olarak benimsenmesi The Christmas Song gibi bir hit şarkısı ile birleşti, pekişti. Bu şarkıyı Cole tam dört kez farklı koşullarda kaydetti. Bunlar 1946, 1953, 1961 ve 1961 yıllarında kaydedildi. Son kayıt, The Nat King Cole Story albümünde yer aldı ve stereo olarak kaydedildi. Hatta parçanın bu sürümü, günümüzde de sık sık çeşitli yerlerde çalmaktadır.
Cazdan popa doğru kayması, hayranlarının ve müzik eleştirmenlerinin konusu haline gelince Cole, tekrar özüne döndüğünü ve asla cazdan kopmadığını göstermek amacı ile 1956 yılının sonlarına doğru, After the Midnight adlı bir albüm kaydetti.
5 Kasım 1956 tarihinde kendi adını taşıyan The Nat King Cole Show!! adlı televizyon programı NBC adlı Amerikan televizyon kanalında yayınlanmaya başladı. Televizyoncuların Cole'un programını, Amerika'da ilk siyahi bir Amerikalı'nın sunduğu program olarak anons etmelerine karşın, program ile beraber Cole'un büyük bir caz piyanisti ve şarkıcı olduğu herkes tarafından anlaşıldı ve öğrenildi.
Program yayına başladığı sıralarda pazartesi günleri on beş dakika süreyle yayınlandıysa da Temmuz 1957'de otuz dakikaya çıkarılarak yayınlanmaya devam etti. Programa, müzik piyasasında Cole'un rakibi olan Frankie Lane de katıldı. televizyon kanalı yöneticilerinin bütün engellemelerine rağmen programa katılan bu beyaz piyanistin katılması oldukça önemlidir. Çünkü kendisi, ilk defa renk engelini aşan piyanist olarak,programa konuk olarak katılan ile beyaz olmuştur. Ardından programa Ella Fitzgerald, Harry Belafonte, Mel Tormé, Peggy Lee, ve Eartha Kitt gibi ünlü sanatçıların katılması ile programın popülerliği daha da arttı. Program ardından uluslararası bir sponsora ihtiyaç duysa da hiçbir zaman uluslararası bir sponsor bulamadı. Yalnızca Rheingold Beer adlı bir şirket sponsor oldu. Fakat bu da programa finansal kaynak açısından yetersiz kaldı.
Programın son bölümü, 17 Aralık 1957 tarihinde yayınlandı. Cole hiçbir desteğe gerek kalmadan sadece kendi yaptıkları ile televizyon dünyasında bir yıl ayakta kalabildi. Programın popülerliğinin azalması, sponsor bulunamaması Coole ve programın yayıncı şirketi NBC'yi de ekonomik anlamda zarara soktu. Programın popülerliğinin azalmasının bir nedeni de diğer bir müzik kanalı olan ABC'nin bazı farklı türde televizyon şovları ile ilgiyi üzerine çekmesi oldu. Sonuçta, Cole'ün yapımı iki kanal arasındaki rekabete yenik düştü. Buna ek olarak, Frank Sinatra (1957), Judy Garland (1963) ve Julie Andrews (1972) gibi müzisyenlerin programları da aynı şekilde sonlandı. Kısacası, o yıllarda müzikal programlar yapımcılar tarafından riskli projeler oldu.
Televizyon programı, sponsorların siyahi bir sanatçıyı desteklemek istememesi ve programa hiçbir kuruluşun sponsor olamaması nedeniyle iptal edildi. Cole'e, tüm yaşamı boyunca ırkçılık yapıldı. O da bu ayrımcılığı yapan bazı yerlerde sahne almadı, teklifleri reddetti. 1956 yılında sahnede Little Girl adlı şarkısını söylerken White Citizens Council üyeleri tarafından saldırıya uğradı. Bu olay BirminghamAlabama'da gerçekleşti. Daha önceden de, yine burada aynı grubun Cole'u kaçırma girişiminde bulunduğu için Cole, bir daha ülkenin güney eyaletlerinde sahne almadı.
1950]]'li yıllarda Nat Cole ardı ardına birçok hit parça yaptı. Bunlardan bazıları, "Smile", "Pretend", "A Blossom Fell", "If I May" gibi parçalardır. Parçaları günün en iyi aranjörleri ve yapımcılarının ortak çalışması ürünüdür. Bu kişiler arasında Nelson Riddle, Gordon Jenkins, Ralph Carmichael gibi isimler vardır. Riddle, 1950 yılında çıkmış olan Cole albümlerinden onun ilk 10 inç uzunluğunda albümü olan Nat King Cole Sings For Two In Love(1953) albümünü ve başka birkaç albümünü aranje etti. Jenkins de listelerde 1 numaraya kadar yükselmiş olan albüm Love Is the Thing'i 1957 yılı Nisan'ında aranje etti.
1958 yılında Cole, İspanyolca albümü Cole Espanol albümünü kaydetmek üzere Havana-Küba'ya gitti. Bu albüm ABD'de ve Latin Amerika'da çok tutuldu.Ardından çıkan iki albüm de bu albümün başarısından dolayı İspanyolca ve Portekizce dillerinde oldu. 1959 yılında çıkan A Mis Amigos ve 1962 de çıkan More Cole Espanol albümleri bahsi geçen albümlerdir. "Ansiedad" adlı Venezuela hiti, A Mis Amigos albümünde yer almaktadır. Cole şarkının sözlerini 1958'de Caracas da şarkı söylerken öğrenmiş ve İngilizce dışında diğer dillerde şarkı söylemeye devam etti.
Bu müzikal anlamdaki değişim sonucu, 1950'li yılların sonunda Nat Cole,yeni parçalarının genç dinleyiciler tarafından çok rağbet görmediğin fark etti. Bunun üzerine rock tarzını andıran Send For Me parçasını kaydetti. Parça listelerde 6 numaraya kadar yükseldi.
Cole, 1960'lı yıllarda da birkaç tane sevilen parça yaptı.bunların arasında 1962 yılının Ağusutos ayında yaptığı Ramblin Rose, "Dear Lonely Hearts", "Those Lazy, Hazy, Crazy Days Of Summer", ve "That Sunday, That Summer" gibi şarkılar bulunur.
Bu yıllarda, bazı kısa metrajlı filmlerde de rol aldı. Bunlardan en önemlisi Saint Louis Blues adlı filmidir (1958).Bundan başka,The Nat King Cole Story, China Gate, ve The Blue Gardenia gibi yapımlarda da rol aldı. Son filmi Cat Ballou ölümünden birkaç ay sonra 1965'te yayınlandı.
Cole, 15 Şubat 1965 tarihinde akciğer kanserinden, kariyerinin zirvesindeyken öldü. Vefatından önceki gün bir radyoya verdiği bir röportajda Kendimi hiç bu kadar iyi hissetmemiştim.Galiba kanserden tamamen kurtuldum demiştir. 1997 yılında yayınlanan ve Cole'un hayat hikâyesini anlatan Chicken Soup for the Soul adlı kitapta karısı Maria'nın Cole'un öldüğü anı bir araba problemi nedeniyle kaçırdığı söylense bile, bu bir şehir efsanesidir.
Son albümü L-O-V-E, 1964 yılının Aralık ayının ilk günlerinde akciğer kanseri tedavisi nedeniyle hastaneye yatmasından birkaç gün önce tamamlandı. Albümün çıkışı da ölümünden birkaç gün öncesine rastlar. Billboard listesinde bu albüm dört numaraya kadar yükseldi (1965). 1957 yılında kaydettiği single'ı "When I Fall In Love" 1987 yılında İngiltere müzik listelerinde zirveye kadar yükseldi.
1983 yılında Capitol Record'dan gelen bir açıklamaya göre,Cole'un kaydedip de yayınlanmayan başka parçalarının da bulunduğu söylendi.Bu şarkılar arasında, Japonca bir şarkı ve İspanyolca "Tu Eres Tan Amable" bulunur. Capitol records sonraki yıl Unreleased isimli bir albüm ile bunları piyasaya sürdü.
Cole, 1990 yılında Hayat Boyu Başarı dalında Grammy ödülüne layık görüldü. Ayrıca, Alabama Music Hall of Fame ve Alabama Jazz Hall of Fame gibi kurumlarda da yer aldı.
1991 yılında Mosaic Records adlı bir Amerikan müzik şirketi The Complete Capitol Recordings of the Nat King Cole Trio adıyla Capitol Records'tan çıkan tüm Nat King Cole ve Trio'sunun parçalarını yayınladı. Bu set 18 adet diskten oluşmaktaydı ve 349 tane şarkı içermekteydi.
Nat'in en küçük erkek kardeşi Freddy Cole ve Nat'in kızı Natalie Cole da şarkıcıdır. 1991 yılında Natalie Cole kendi albümüne 1961'de babasının şarkısı olan Unforgettable'ı koydu. Fakat kendi sesi ve babasının sesini şarkıda birleştirdi. Böylece babasının müziğini tekrar anmış oldu. Şarkının ismini taşıyan bu albüm 1992 yılında yedi adet Grammy ödülü kazandı.
Cole'un kesin doğum tarihi hakkında birçok karışıklık yaşandı. Çünkü, kendisinin resmi bazı belgelerde dört tane farklı doğum tarihi kullanması buna neden oldu (1915, 1916, 1917, ve 1919). Fakat 1920 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde yapılan nüfus sayımında Nathaniel, ailesi ve kardeşleri ile birlikte sayılırken, dokuz aylık olarak kayıtlara geçti. Bu resmi kayda göre de onun 1919 yılında doğduğu açıkça görülmektedir. 1930 yılında Chicago'da iken yapılan nüfus sayımında da on bir yaşında olarak kayıtlara geçti. Ayrıcaö Nat King Cole topluluğunun internet sitesinde de Cole'un doğum yılı 1919 olarak görülmektedir.
Cole'un Nadine Robinson ile olan ilk evliliği 1948 yılında bitti. 28 Mart 1948 tarihinde, boşanma işlemlerinin tamamen sona ermesinden sadece altı gün sonra Nat King Cole, şarkıcı Maria Hawkins Ellington ile evlendi. Ellington'ın cazcı Duke Ellington ile hiçbir akrabalık bağı olmamasına karşın Maria Ellington, Duke Ellington'ın grubunda şarkı söylemekteydi. İkili, Harlem Abyssinian kilisesinde politikacı Adam Clayton Powell Jr. tarafından evlendirildi. Beş çocukları oldu. İlk kızları Natalie 1950 yılında dünyaya geldi. Ondan önce ikili Maria'nın kız kardeşinin kızı olan 1944 doğumlu Carol'ı evlat edindi. Oğulları Nat Kelly Cole, 1959 yılında doğdu ve henüz otuz altı yaşında iken 1995 yılında öldü. İkiz kızları Casey ve Timolin de 1961 doğdu.
Nat Cole, evliliğinde birçok sorun da yaşadı. Akciğer kanseri teşhisinin konmasından sonra bile eşi Maria ile arası, aktris Gunilla Hutton nedeniyle bozuktu. Hutton, Nurse Goodbody of Hee Haw yapımındaki rolüyle ünlüdür. Fakat, hastalığının tamamında sürekli eşi ile yaşadı ve ölene dek beraber kaldı. Eşi Maria bir röportajında Cole'un sorunlarına hiç takılıp kalmadığını her zaman kişiliğini ve müzikal anlamdaki kalitesini ön planda tuttuğunu vurgulamıştır.
Cole, KOOL marka mentollü sigaralarının tiryakisiydi ve günde üç paket kadar tüketmekteydi. Sigara içmesinin sesini daha kısık yaptığına inanıyordu. Kayıtlardan önce de bu amaçla hemen birkaç adet sigara içiyordu. 15 Şubat 1965 tarihinde Kaliforniya- Santa Monica'da St.John's Hastanesi'nde akciğer kanseri nedeniyle öldü.Naaşı, Los Angeles St.James Episcomal kilisesinde kaldırıldı. Cole, Glendale-Los Angeles'taki Forest Lawn Memorial Park'ta bulunan Freedom Mausoleum'a gömüldü.
Cole başkanlık seçimlerinde John F. Kennedy'i destekledi. 1961 yılında,Frank Sinatra'nın düzenlediği bu başkan adayını destekleyen şovlarda yer alan sanatçılar arasında yer aldı. Bazı toplumsal konularda başkan Kennedy ile ve sonraları başkan Johnson ile fikir alışverişinde bulundu.
Cole,kendi programının dışında da bazı televizyon yapımlarında da yer aldı.
Ed Sullivan'ın Programında Nat King Cole
Programın sezonu,yayın tarihi,konukları aşağıda verilmiştir.
Dinah Shore: Nat King Cole Dinah Shore adlı programda da yer aldı.Programda, *"Mr. Cole Won’t Rock & Roll"*şarkısını söyledi.(1960'lı yılların başında)
Your Show of Shows ... diğer bir adıyla Sid Caesar's Show of Shows: Bölümün Yayın Tarihi12 Eylül 1953.
| Yıl | Adı |
| 1944 | The King Cole Trio - Capitol Records (10 inch LP) |
| 1946 | The King Cole Trio Volume 2 (10 inch LP) |
| 1948 | The King Cole Trio Volume 3 (10 inch LP) |
| 1950 | Nat King Cole At The Piano (10 inch LP) |
| 1952 | Penthouse Serenade (10 inch LP) |
| 1952 | Top Pops (10 inch LP version) |
| 1952 | Harvest Of Hits (10 inch LP) |
| 1953 | Sings For Two In Love (10 inch LP) |
| 1954 | Unforgettable (10 inch orjina, 12 inch sonraki yıl) |
| 1955 | Penthouse Serenade (12 inch LP sürüm) |
| 1955 | Nat King Cole Sings For Two In Love (12 inch LP sürüm) |
| 1955 | 10th Anniversary Album (12 inch LP sürüm) |
| 1955 | Top Pops (12 inch LP sürüm) |
| 1955 | The Piano Style of Nat King Cole |
| 1956 | Ballads of the Day |
| 1957 | This Is Nat King Cole |
| 1957 | After Midnight |
| 1957 | Just One Of Those Things |
| 1957 | Love Is The Thing |
| 1958 | Cole Español |
| 1958 | St. Louis Blues |
| 1958 | The Very Thought Of You |
| 1958 | To Whom It May Concern |
| 1959 | Welcome To The Club |
| 1959 | A Mis Amigos |
| 1960 | Tell Me All About Yourself |
| 1960 | Everytime I Feel The Spirit |
| 1960 | Wild Is Love |
| 1960 | The Magic of Christmas |
| 1961 | The Nat King Cole Story |
| 1961 | The Touch of Your Lips |
| 1962 | Nat King Cole Sings, The George Shearing Quintet Plays |
| 1962 | Ramblin' Rose |
| 1962 | Dear Lonely Hearts |
| 1962 | Chartbusters: Volume 2 (Capitol Toplama LP, "Ramblin Rose" ile ) |
| 1962 | More Cole Español |
| 1962 | Swingin' Side Of Nat King Cole (Reissue Of "Welcome To the Club") |
| 1963 | Nat King Cole Sings the Blues (Reissue Of St. Louis Blues) |
| 1963 | Those Lazy-Hazy-Crazy Days of Summer |
| 1963 | Chartbusters: Volume 3 (Capitol Compilation LP, features "That Sunday, That Summer" & "Mr. Wishing Well") |
| 1963 | Top Pops 1955 albüm) |
| 1963 | Where Did Everyone Go? |
| 1963 | The Christmas Song (Reissue Of Magic Of Christmas plus title song) |
| 1964 | Chartbusters: Volume 4 ( "My True Carrie, Love" ile) |
| 1964 | Nat King Cole Sings My Fair Lady |
| 1964 | Let's Face The Music! |
| 1964 | I Don't Want To Be Hurt Anymore |
| 1965 | L-O-V-E (Cole ölmeden birkaç hafta önce çıktı ) |
Orijinal kaynak: nat king cole. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page